The Origin Of Snowboarding

Jeremy Jones is one of the best snowboarders. It's been a while since I first saw this video in which he was doing lazboard in the Kackar mountains. While I was snowboarding at Uludag just three days ago, I remembered the video and I did some research about Jeremy's trip to Turkey and his lazboard experience.

Jeremy and his teammate Gimpl went to the Kackar mountains in 2008 to find the origin of snowboarding. On contrary to what Americans or European think snowboarding was invented neither in the US nor in Europe, its origin was in an astonishing place in the Eastern region of Turkey and was invented out of necessity to go around the village in snow. As a Turkish snowboarder there are some questions that are bothering me like; if Jeremy Jones hadn't visited Turkey we wouldn't have known that Lazboard existed. Without digressing from the point let me present you Jeremy's journey to the origin with his own words;

(The words that are written bold are Jeremy's)

The Origin Of Snowboarding Discovered

It is so hard to explain what happen today so I will just stick to the facts. We drove for three hours up a valley that culminated with 12 switchbacks carved into the side of a 70-degree mountain face. At the top of the gnarliest road I have ever driven on sits a small village that is surrounded by fields of upon fields of perfect powder.
Like most of the towns in Turkey, it is older than my country, but that is not why it is special. It is the first place people started standing sideways on boards and gliding down hills over 150 years ago.



Turkish Snowboarder Selim, 62 years of riding still strong.

90% of the town rides, no one has ever skied there and the equipment and the style has stayed true to its origins. We met up with the oldest rider in the village, Celime.



He is seventy years old, and started riding in 1946. He has been riding almost daily for 62 years and it shows. Gimpl and I dropped in next to him he took of effortlessly, standing tall and proud as we did all we could to hold on.



Jeremy riding lazboard

The sport was started out of necessity to get around the village in deep snow. The boards are so perfect for the terrain and snow conditions that the equipment had hardly changed in 150 years.

We sessioned the local hill for awhile and then headed up to the mosque for some aprs tea around the fire. I couldnt get the questions out fast enough.



Are there any contest? Yes. Do you hit jumps? Yes? When was the first time you saw a modern snowboard? Three years ago. Do you have any desire to use new equipment? No.




What really overwhelmed me was how content they were. There seemed to be little desire to progress the equipment or their riding. They hit jumps but do not have specific tricks.




You never know what you will find when you travel. Once again, the bond of sharing a few powder turns breaks down language barriers and cultural differences. Big thanks to the locals for letting us into there lives for the day.


With this trip Jeremy demonstrated that he is not only a sick snowboarder but also is a person who conducts researches about the thing he loves to do. He is one of the greatest.

Here is the video;

O'neill Legends - Lazboard
Yükleyen intersportturkey. - En yeni ve en heyecanlı spor videolarını keşfedin.

Comments are appreciated, I'd like to know what my visitors think about lazboard and Jeremy's trip...

Notlar I

- Bugün itibariyle L'Auriga da notlar bölümünün temelini atmış bulunuyoruz. Bu bölümde aklıma gelen, yaptığım, yapamadığım, düşündüğüm şeyleri yazacağım, bir alt satırla birlikte başlıyoruz hayırlı olsun.

- Star Wars sarıyor dört bir yanımızı! I-II-III-IV-V-VI sıralaması ile CNBC-e ekranlarında 24 Ocak Pazarı ile başlayacak şekilde her pazar bir film. İzlemeyenleri izlemeye, 49 kez izleyenleri 50. kez izlemeye davet ediyorum.

- Zaytung.com hakkındaki postta kendimi yeterince açıklayamadığımı düşünüyorum, zira kendileri beni siteye bağımlı hale getirdiler. Sitenin her yerinden mizah fışkırıyor, bende bir haber karaladım ama daha yayınlanmadı, yayınlanmayadabilir, olmazsa yenisini yazarız yeter ki bu yaratıcı siteye bir katkım olsun.

- Twitter.com'a üye olanlar bileceklerdir, sitemiz re-tweet özelliği ile bize başkalarının tweetlerini tweetleme hakkını tanıdı bu sayede daha büyük bir kitleye ve yaratıcılığa ulaşıyorduk. Re-tweet özelliği ile Thierry Henry'nin topu elle kontrol etmesi sonucunda attığı gol ile İrlandayı kupanın dışına itmesi üzerine yapılmış tweet;
Diego_Maradona @Thierry_Henry I know how it feels! see you in south africa
11:31 AM Nov 19th from web
Retweeted by you and 100+ others

- CNBC-e de gösterime girecek SW serisinden sonra, Animasyon Clone Wars hem film, hem de dizi olarak gösterime girecekmiş. Tadından yenmez.

- James Cameron Titanic ilk gösterime girdiğinde "Avatar adlı bir film'in üstünde çalışmalarım var" demiş olması bile sadece Avatar'ı çıkar çıkmaz izlemeyi gerektirirdi ancak kısmet olmadı. En yakın zamana havale etmiş bulunmaktayım bu isteğimi.

- Okuyabileceğiniz en iyi Türkçe spor blog'u http://vliegendenederlander.blogspot.com/

- Jolly Tour'la Uludağa ya da Adis Ababa'ya gitmeyin, hayatımda gördüğüm en düzensiz ve ne yaptığını bilmeyen kadrodan oluşan turdur. Bir seyahet şirketi nasıl olur da aynı otobüsle seyahet eden iki grubun birine kalkış saati 2'dir deyip diğerine 6'dır diyebilir(!)

- Stay tuned for new notes der post'u kapatırım, iyi akşamlar.

Don't Think Twice It's Allright

It ain't no use to sit and wonder why, babe
It don't matter, anyhow
An' it ain't no use to sit and wonder why, babe
If you don't know by now
When your rooster crows at the break of dawn
Look out your window and I'll be gone
You're the reason I'm trav'lin' on
Don't think twice, it's all right

It ain't no use in turnin' on your light, babe
That light I never knowed
An' it ain't no use in turnin' on your light, babe
I'm on the dark side of the road
Still I wish there was somethin' you would do or say
To try and make me change my mind and stay
We never did too much talkin' anyway
So don't think twice, it's all right

It ain't no use in callin' out my name, gal
Like you never did before
It ain't no use in callin' out my name, gal
I can't hear you any more
I'm a-thinkin' and a-wond'rin' all the way down the road
I once loved a woman, a child I'm told
I give her my heart but she wanted my soul
But don't think twice, it's all right

I'm walkin' down that long, lonesome road, babe
Where I'm bound, I can't tell
But goodbye's too good a word, gal
So I'll just say fare thee well
I ain't sayin' you treated me unkind
You could have done better but I don't mind
You just kinda wasted my precious time
But don't think twice, it's all right

Dostoevsky's Christmas

Last week my dear friend Omar e-mailed me and asked for a translation of a post; therefore, I've decided to make some posts in English every now and then. My first post will be about Christmas and an enduring classic. While I was roaming around flickr.com, I've came across this imperfect but beautiful image , and found a paragraph from Dostoevsky's "The Christmas Tree and The Wedding" to caption it. For those who haven't or will not have a merry christmas, enjoy...

The children were charming. They absolutely refused to resemble their elders, notwithstanding the efforts of mothers and governesses. In a jiffy they had denuded the Christmas tree down to the very last sweet and had already succeeded in breaking half of their playthings before they even found out which belonged to whom....

I was quite lost in admiration of the shrewdness our host displayed in the dispensing of the gifts. The little maid of the many-rubied dowry received the handsomest doll, and the rest of the gifts were graded in value according to the diminishing scale of the parents' stations in life. The last child, a tiny chap of ten, thin, red-haired, freckled, came into possession of a small book of nature stories without illustrations or even head and tail pieces. He was the governess's child. She was a poor widow, and her little boy, clad in a sorry-looking little nankeen jacket, looked thoroughly crushed and intimidated. He took the book of nature stories and circled slowly about the children's toys. He would have given anything to play with them. But he did not dare to. You could tell he already knew his place.



Oh I almost forgot, Merry Christmas.

Zaytung

Daily Mirror gazetesinin yaptığı ’Son 20 Yılın En İyi Aktörü’ anketini Türkiye, Nejat İşler ile 3.sırada bitirdi. Dış İşleri Bakanlığı Sözcüsü “Biz kazanamayalım diye gizli oylama yapmışlar, sonuçlara itiraz edecez” sözleriyle tepkisini dile getirdi.

Daily Mirror gazetesinin internet üzerinden yaptığı ‘Son 20 Yılın En İyi Aktörü’ anketi dün akşam sonuçlandı. Al Paçino 26 milyon oyla 1. olurken, Johny Depp 2. seçildi. Oylamanın bitimine 15 dakika kala 14 milyon oy alarak 4102. sıradan 3. sıraya kadar yükselen Nejat İşler, birinciliği alma yolunda hızla ilerlerken anket aniden sonladırıldı.

Çok Geç Haberimiz Oldu


Türk halkından gizlice yapılan bu anket, Dış İşleri Bakanlığı'nın da büyük tepkisini çekti. Bakanlık Sözcüsü “Yıllardır anketlerde ilk ona bile giremeyen ülkeler ,bu sene hırs yapıp bizden habersiz anket düzenleme kararı almışlar. Avrupa'da yaşayan gurbetçilerimizin uyarısı ile ancak anketin bitimine yarım saat kala durumdan haberimiz oldu. Vatandaşlarımızın duyarlı yaklaşımıyla derhal Facebook ve diğer paylaşım sitelerinde organize olup 3.sıraya kadar çıktık ama hemen anketi kapattılar. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'ne dilekçemizi verdik. Hakkımızı yedirmeyiz” açıklamasını yaptı.

Al Pacino: "Polat Alemdar'ın Oyları Bölmesi İşimize Geldi"

Anketi birinci sırada tamamlayan Al Pacino, basına yaptığı açıklamada “İnanın hiç beklemiyordum, mucize gibi birşey, son dakikalarda birincilik gidiyor diye çok koktuk ama Türk oylarının bir kısmının Polat Alemdar'a kayması ile rahat bir nefes aldık. Büyük ihtimalle böyle bir başarıyı bir daha asla kazanamayacağım. İnanın Oskar alsam bu kadar sevinmezdim” dedi.

Sabaha Kadar Dans Ederek Kutladılar

İnternet anketleri tarihinde bir ilk olarak gündeme damgasını vuran olay, Al Pacino'nun yaşadığı A.B.D'de de şaşkınlık ve sevinçle karşılandı. Amerika'lılar bu tarihi olayı sokaklarda dans ederek ve şarkılar söyleyerek kutlarken, New York Belediyesi yarın akşam Times Square'de bir kutlama partisi düzenleneceğini duyurdu. Black Eyed Peas grubunun da şarkılarıyla eşlik edeceği şenliğe, bütün New York'luların davetli olduğu belirtildi.

(amorf1000 Brüksel'den bildirdi)

-Yukarıda ki haber Zaytung'dan alıntıdır. Kulağınızın aşina olabileceği gibi Zeitung Almanca gazete demektir, Zaytung ise Türkçe dürüst, tarafsız ve ahlaksız haber yapan internet sitesi demektir. Siteye girer girmez yüzünüzde oluşacak tebessümlerin kahkaya dönüşmemesine engel olamayacaksınız, olmayında zaten, bu zekice kurgulanmış komik ve ironik yazıların keyfini çıkarın. Astroloji bölümünüde ziyaret etmeden geçmeyin.

-Site'nin her an dava edilmesinden endişe duymaktayım, zira mizah'tan hiç bir şey anlamayan sevgili politikacılar, hatırı sayılır kurum yöneticileri ve başkanları açacakları davalar ile bu oluşumu baltalayabilirler. Böyle bir olayın hiç gerçekleşmemesi dileğiyle, iyi Zaytunglar.


Zaytung.com Halka İlişkiler Daire Başkanlığı'ndan Bildirilmiştir: Sitede yer alan tüm yazılı ve görsel materyal, html kodlarına varıncaya kadar yalandır uydurmadır. Kemik yaşı 18'den küçük olanlar siteye bir arkadaşa bakıp hemen çıkmak için dahi giremezler. Son olarak bizi dava edip mahkemelerde süründürmezseniz gerçekten çok seviniriz. Saygılarımızla.

Ekleme saat 1:35;
- Sonradan farkettim ki Zaytung.com'a üye olup gazetecilik yapabiliyormuşuz, not defteri gibi bişeyimiz var bir haber karalıyoruz deftere beğenilirse haber dahi verilmeksizin yayınlanıyor haber. Bende üye oldum ve Londra semalarından bir haber bildirdim gazeteme pardon Zaytung'uma yayınlarlarsa "yazıyor, yazıyor!" diye koşuşturuz etrafta sizinde haberiniz olur, iyi geceler.

Gerusalemme

Alman 19 yaş altı futbol milli takımı Kudüs'te soykırım müzesini ziyaret ederken çekilmiş bir kare. Bu kare, yılın en etkileyici fotoğrafları arasında ki yerini çoktan aldı.

Eple

Royksopp - Eple
Yükleyen hushhush112. -

İnternette gezinirken geçen sene keşfetteğim Röyskopp adlı Norveçli duo'dan oluşan grubun, Eple isimli şarkısının klibine ulaştım. Resimlerin soluk rengindenmidir, video'nun hareketindenmidir nedir bilmem ama bu klip benim çok çok hoşuma gitti, paylaşmadan edemedim. Video'yu izledikten sonra yıllarca karşısında saatlerinizi geçirdiğiniz Vh1 reklam klibininin şarkısını da öğrendiğinizi anlayacaksınız. İyi Seyirler.

Mutluluk

Direkt paylaşım almayalı uzun bir zaman olmuştu ve blog'un sadık okuyucularından Ceylan Akçar bu durgunluğa bir son vererek, mutluluğun anlamını Abidin Dino'nun resiminden ve kendi deneyimlerinden yola çıkarak aramaya koyuluyor. Aşşağıda okuyacağınız paragraf Ceylan Akçar'a aittir kendisine teşekkür ediyorum.

Mutluluk icimizden geldigi icin gulmek ve guldurmek isteğidir. Bu tabiki de benim tanımım, aslında her kelimenin her insan icin ayrı bir tanımı vardır. Geçen akşam bu konuyu tartışıyorduk ailem ve arkadaşlarıyla oradan bu resim hakkında konusmaya başladık, teker teker herkese mutlulugun ne oldugunu sorduk, zor bir soru degil aslında ama soruldugunda bir anda cevap veremiyoruz, çünkü hayatta çoğunlukla gerçekten mutlu oldugumuz anları farketmiyoruz ve değerini yeterince bilmiyoruz hep aklımız mutsuz zamanlarda kalıyor ona yoruyoruz kafamızı. Bence nazım hikmetin abidin dinoya mutlulugun resmi nedir diye sordugu gibi bizde kendimize bu soruyu sormalıyız, umarım bu sorunun cevabını bulabiliriz ve hep hayatta mutlu oldugunuz sekilde yaşarız.


Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?
işin kolayına kaçmadan ama
gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil
ne de ak örtüde elmaların
ne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolaşan kırmızı balığınkini
Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?
1961 yazı ortalarındaki Küba’nın resmini yapabilir misin?
Çok şükür çok şükür bugünü de gördüm
ölsem gam yemem gayrının resmini yapabilir misin üstad?

Memory

Memory from Kaan Eren on Vimeo.

Bilgi Üniversitesi birinci sınıf sinema-televizyon öğrencisi Efe Koç'un "Hafızanın görselleştirilmesi" temalı ödev'i ile karşınızdayız. Gerçekten çok kısa bir sürede, hiç oyuncluk deneyimi olmayan aktörler ile, bir video bu kadar güzel olabilirdi.Tam olarak kafasında kurduğu gibi yapamadığını düşünse de Efe Koç; ben bu şartlar altında çok etkileyici bir çalışmaya imza attığını söyleyebilirim. Video'da hafızamızın doğduğumuz andan itibaren geçirdiği evreler, (öğrenme, unutma, unutmaya çalışmak, hatırlamaya çalışmak gibi) güzel bir müzik eşliğinde sunuluyor. En son oynayan aktör olan Olcay Koç'un Oscar ödüllü aktörleri kıskandıracak derecedeki performansına değinmeden de geçemeyeceğim gerçekten amatör sayılabilecek bir çalışmaya başka bir boyut kazandırıyor. Tüm oyuncuları ve yönetmenimiz Efe Koç'u tebrik ediyorum, başka güzel çalışmalarıyla karşımızda olması dileği ile.

Yazan, yöneten, kamera
Efe Koç

Oyuncular sırasıyla;
Göktug Koçak
Barboros Eren
Kaan Eren
Murat Koç
Olcay Koç

Brasil 1982

   Blog'u açtığım andan itibaren fotoğraf sanatı ve diğer sanat dalları hakkında karaladım durdum. Şimdi ise sizlere bakmaya doyamayacağınız bir başka sanat eseri sunuyorum; 1982 Brezilya Milli Takımı. 5 maçta 15 gol atan bu takım, sahada topla adeta akıp gidiyordu, ama futbol'un adaletinin olmadığını kanıtlayan bir başka hadise ile gol fakiri olarak tanımlanabilecek İtalya milli takımına 3-2 yenilip turnuvayı 5.sırada tamamlıyorlardı. Ne var ki 1982 İtalya milli takımını İtalyanlar bile hatırlamazken, sanat eseri Brezilya takımı bir çok futbolseverin kalbinde özel bir yere sahip.

"If scoring a goal is comparable with having sex, then the Brazil 1982 side are the greatest porn you will ever see!" 

Rob Symth(The Guardian)

Welcome All Again

Collective Soul "Welcome All Again" from Ross Ching on Vimeo.

Yine bir Ross Ching videosu ile karşınızsayız, San Diego Universitesinde film making okumuş bu genç hala iş arıyor ve bu arayışını vimeo sayfasından duyurmakta da çekinmiyor. Kullandığı efektlerin seçtiği temalarla çok iyi uyum sağlamasından dolayı onun videolarını büyük bir zevkle izliyorum. Bu videosunda ise Ross konserin enerjisi ile şehirin enerjisini birleştirip bize enjekte etme başarısını gösteriyor. Bir an için kendinizi Rock Band oyununun içinde hissediyorsunuz(Oynayanlar anlayacaktır, oynamamış olanlarada şiddetle oynamaları tavsiye edilir).

Video hakkındaki bir başka detay ise tüm çekimlerin Canon 5D Mark II ile yapılmış olması. Link'e tıkladığınız anda görebileceğiniz gibi, Canon 5D Mark II orijini fotoğraf makinesi olan ama video kayıtı da yapılabilen bir cihazdır. Bu video vesilesi ile ürünün ne kadar kaliteli çekim yapabildiğni ve ne kadar revaçta olduğunu görebiliyoruz. İyi seyirler.

Portraits Of Power

 Yukarıda görmekte olduğunuz fotoğraf 2007 yılında dünya basın fotoğrafları yarışmasında birinci olmuştur. Fotoğrafın yaratıcısı Platon Time dergisinin yılın kişisi sayısının kapağı olmak üzere fotoğraflamıştı Vladimir Putin'i. Gerçekten de o kadar iyi bir açıyla çekmiş ki Platon, Rusya devlet başkanı Putin'i, kendisinden zerre kadar haz etmesenizde büyüklüğüne, forsuna saygı duyup bakışları altında eziliyorsunuz. Platon bugün The New Yorker sayfasını açtığımdan itibaren en saygı duyduğum fotoğrafçılar listesinde tepelere tırmandı. Kendisi dünya liderlerinin portrelerini çekerek dünya çapında ün salmış bir fotoğrafçıdır ama yaşantısıda epey bir enteresandır; Londra'da dünyaya gelmiş ancak çocukluğunu Yunan adalarında geçirmiştir, annesininde bir sanat tarihçisi olduğunu düşündüğümüzde çocuğun içine sanat girdiğini düşünmek delilik olmaz. Ona beni bu kadar  hayran bırakan şey insanlardan istediğini alabilmesi oldu, çalıştığı liderlerden istediği ifadeyi rahatça alabilen ve vermek istediği mesajı o liderin iç dünyasına inerek yapabilmesi beni derinden etkiledi. 

  The New Yorker'ın sitesinde Platon'un çeşitli dünya liderleri ile yaptığı portraits of power isimli çalışması bulunmaktıdır, liderlerin resimlerinin yanına bir de o lider hakkındaki yorumunu serpiştirmiştir. Başbakanımız'da bu çalışmaya dahil edilmiştir, girip bir bakmanızı şiddetle tavsiye ederim.

  Bana göre portraits of power'ın yıldızı Ahmedinejad'dır. İran'ın korkulan devlet başkanının gözlerindeki masumiyeti inanılması güç bir gerçeklikle bize aktarabilmiş ve ironik bir paragraf yazar gibi ironik bir resim çıkarmış gözlerimizin önüne. Platon'a saygılarımla...

Portraits of Power;

http://www.newyorker.com/online/multimedia/2009/12/07/091207_audioslideshow_platon

  

 Platonphoto;

http://www.platonphoto.com/

Innuendo

  

  Müzik efsanelerinin ve özellikle rock yıldızlarının fotoğrafların da dikkat ettiğim yegane özellik; bana dünyada milyonlarca eve poster olmuş, milyonlarca kulağa kamp kurmuş güçlü sesli sanatçının sahne arkasındaki ruh halini hissettirebilmesidir. Yukarıdaki fotoğrafta da tüm zamanların en iyi erkek solistleri arasında gösterilen Freddie Mercury' nin hüzünlü ruhsal durumunu fazlasıyla hissedebiliyorum. Bu tür fotoğraflara değinirken Freddie Mercury'i seçmem de bir tesadüf değil keza kendisini anmak adına bu postu yazıyorum, ölüm yıldonümünü biraz geçirmiş olsamda HIV virüsüne 24 Kasım 1991 tarihine yenik düşmüş çok büyük bir sanatçıyı saygıyla anıyorum. İnsanlar onun şarkılarından adaletsizliği, hoşgörüyü, tabuları yıkmayı öğrenmeye devam edecek.

Şarkı; Innuendo-Queen

Mutlaka Gelir Ama

Şiirler yazarım

Basılmaz

Basılacaklar ama

Bir mektup beklerim müjdeli

Belki de öldüğüm gün gelir

Mutlaka gelir ama

Ne devlet ne para

İnsanın emrinde dünya

Belki yüz yıl sonra

Olsun

Mutlaka bu böyle olacak ama

 

 Ne acı olmalıydı onun yaşadıkları, çok sevdiği ülkesinden kaçmak zorunda kalmak, aşık olduğu topraklardan çok uzakta hayata veda etmek.

Among Strangers

 

 Photo-Blog linklerine bakınırken Barcelona Photobloggers alt başlığına çarptı gözüm. Dünya'nın modern sanat başkenti olarak gördüğüm ve ilk olarak 12 yaşımda ziyaret edip bayıldığım şehirin fotoğrafçıları da muhteşem olmalıydı diye düşündüm ve hiç tereddüte düşmeden daldım link'e. Beklentilerim boşa çıkmadı ve bir çok kalbur üstü blog'la tanıştım. O bloglardan biri olan Nitifixis'de (nitifixis.com is Oscar, a photographer from Barcelona) 2009 tarihli "Among Strangers" isimli projeye ait çok güzel bir kareyle karşılaştım ve o kareye bir de şarkı yakıştırdım. Bu güzel karenin ve şarkının tadını çıkarın.

Alıntı; 

http://nitifixis.com/

Müzik;

The Funeral-Band of Horses

Disposable Wonder

 

 İkinci paylaşımımız Elvan Koç' tan geldi. Gerçi pek paylaşım sayılmayabilir bu çünkü ben bu kareyi gördükten sonra Elvan'dan bana yollamasını istedim o da seve seve yolladı. Bu kare bir disposable camera yani kullan-at kamerayla çekilmiştir. Yıllar boyunca o kadar aşşağılanmış ki bu kameralar, düşünün Wikipedia'nın bile adamları dövmediği kalmış tanımlarken; is a simple box camera sold with a roll of film installed, meant to be used once . Fakat kim ne derse desin,fotoğrafa bakar bakmaz, Manhattanda buldum kendimi, hissetmeye başladım şehrin canlılığını. Güneşin arkada kalmasıyla ortaya çıkan renk ve yukarıdan şovu çalmaya yeltenen başka bir kare de tuzu biberi olmuş fotoğrafın. Bu kareden çıkardığımız ders, disposable misposable demeyeceksin eline deklanşör geldimi basmadan geçmeyeceksin olmalı. Teşekkürler Elvan.

Japon Yapıyor

  The New Yorker'ın sitesinde karikatürlere bakarken sayfanın yanında bir reklam ortaya çıktı. Sony, içinde 100'den fazla kitap taşınabilen dijital bir kitap okuma cihazını piyasaya sürmüş. Mide bulantıları arasında reklamın üstüne tıkladım ve biraz bakındım. İnsanoğlu yine yapmıştı yapacağını, 4000 yıl önce icad edilen yazıyla birlikte oluşan kitap konsepti, iki jenerasyon sonra yok olacağa benziyor. Belki bizim çocuklarımıza da kitap sayfalarının o küflü kokusunu tadabilecekler, gözleri kapanmaya başladığında kitap sayfalarının arasını süslü bir ayraçla ayırabilecekler. Ya onların çocukları? 

The PEN Story

The PEN Story from PENStory on Vimeo.

 This is the Olympus PEN Story in stop motion. They shot 60.000 pictures, developed 9.600 prints and shot over 1.800 pictures again. 

Rock My Religion

 

 Bu kareleri Dan Graham'ın yazıp yönettiği "Rock My Religion" adlı kısa sayılabilecek 55 dakikalık filmden çektim. Bugün gittiğimiz İstanbul Modern de gösterilen iki filmden biri olan bu  1982-84 tarihli yapım, Rock 'n Roll akımının gençler arasında bir din gibi yayılmasını konu alıyor. Bu söylemi yaparken de dayandıkları yegane kişilik Patti Smith; kendisi de epey enteresan bir kişilik ona ve manifestosuna ayrı bir postta değinmek lazım. Patti'nin yaptığı Rock bir dindir iması Dan Graham'ın objektifinin odaklandığı yer olmuş film boyunca. Zaman zaman Iggy Pop, Jimi Hendrix gibi müzisyenlere de değinilmiş film boyunca, ama özellikle The Doors'a ve tabi ki Jim Morrison'a, Jim'in ağzından ve düşüncesinden yaptıkları rock 'n roll değerlendirmelerine ve Miami konseri olayına yaklaşık 20 dakikalık bir periyot ayrılmış. The Doors'a ayrılan bölümü görünce bir çocuk gibi sevindim ve Jim Morrison'ı mikrofonuna yapışmış görünce hemen boynumda asılı duran kamerama davrandım. Güzel bir tecrübeydi; The Doors'u konserlerinde çekermiş gibi hissettim çünkü onları, en azından Jim Morrison'ı çekebilmem tek yolu buydu. Filmin başında The Shakers adlı bir tarikatın ritüelleri ve rock 'n roll'un ortaya çıkamsıyla tarikatan dağılmasına da değinilmiş ama ben o bölümleri kaçırdım son yarım saati izleyebildim. Filmi şu an internet üzerinden arıyorum en kısa zamanda bulup bitireceğim.

- Film hakkında araştırma yaparken filmin 2008 yılının Aralık ayında MoMA'da da gösterime girdiğini gördüm. MoMA'da gösterime girmiş olan bir filmin müzede gösterilmesi Avrupa'da yılın müzesi seçilen İstanbul Modern'in ne kadar doğru işler yaptığının bir göstergesidir.

- Sarkis-Site sergisini'de zayıf bulduğumu söylemek istiyorum renkli ışıkların kullanımları hoştu ama genel olarak beni pek tatmin etmediğini söylemek istiyorum hele bir bölüm vardı ki  cam tuval'in üstüne yapıştırılmış Lord Of The Rings karakterlerinden oluşan, gezerken Uruk Hai'lara, yeni doğmuş orklara acıdım desem yeridir.

-Film'in tamamını izlemek için linki buldum buyurunuz;

http://blog.lovehowlmuse.com/2009/05/17/dan-graham-rock-my-religion/

Şarkı; The Doors- When The Music's Over

Little Bribes

Death Cab for Cutie - Little Bribes from Ross Ching on Vimeo.

Ross Ching, a filmmaker and photographer from Los Angeles, used every photographic trick he could think of to create this fantastic fan-made music video for Death Cab for Cutie's song "Little bribes". The band liked the video so much that they featured it on their own website. Ross details how he went about making it on his website.

Session in Samos

 

 Portekizli kaptanımız Nuno ile vardığımız Samos'ta kiraladığımız, Suzuki Jimmy model üstü açık cipimizle off-road yaptıktan sonra Nuno köklerken çekilen iki kare. Benim için çok eğlenceli an'lardı, fotoğraflara baktığımda  bana hissettirdikleri özgürlük duygusundan yola çıkarak aklıma radyo eksen'in reklam panolarında kullandığı fotoğraf aklıma geldi ve bugün radyo eksen dinlerken duyduğum şarkıyı fotoğrafların altına serpiştirdim iyi bakışlar ve dinlemeler.

Şarkı; Suzie Q- Creedence Clearwater Revival

Mizah #1

 Drawing By Gahan Wilson

 "And, in this corner, also hailing from Chernobyl..."
Submitted by Tim Herbert
Plainfield, N.H.

 

 The New Yorker'ın başlattığı karikatür açıklaması yarışmasından çok hoşuma giden bir açıklama...

Behind The Gare St.Lazare

 

French photographer Henri Cartier-Bresson, pioneered the art of street photography and said of this picture:

 

 There was a plank fence around some repairs behind the Gare Saint-Lazare train station. I happened to be peeking through a gap in the fence with my camera at the moment the man jumped.

 Diye anlatır Henri Cartier-Bresson sokak fotoğrafçılığını başlatan eserini. Kendisi sanata sürrealizm akımından etkilenmiş bir ressam olarak başlamış olmasına rağmen bir kameranın yakalıyabileceği spontane anları gördükten sonra kamerasını kapıp sokaklara dökülmüştür. En ünlü fotoğrafı olan "Behind The Gare St.Lazare" da insanı başka bir yere götürmeyi başarabilen, anı, inanılması güç bir şekilde iyi yakalamış mükemmel bir fotoğraftır. Oturup saatlerce mükemmelliği hakkında konuşası geliyor insanın; adamın ayağının topuğunun tam suya değmek üzereyken çekilmesinden tutun da soğuk Paris sonbaharının küçücük bir resimle nasıl bu kadar hissettirebilindiğine kadar bir çok şey ağız açık şekilde izlenebilir. Sizde bu resmi en az 30 saniye izleyin ve bırakın resim sizi alsın Paris'in en kalabalık ikinci tren garının arkasına götürsün.

 Henri Cartier-Bresson hakkında çok da önemli bir dip not düşmeliyiz; kendisi Louvre müzesinde bir fotoğraf sergisi açan ilk canlıdır, bu ünvandan daha büyüğü Henri'nin Mona Lisa'nın üstüne işemesi olurdu herhalde.

Moments

A short film directed by Will Hoffman with director of photography Julius Metoyer. 

Beautiful.

YouTube'a giremeyenler için link(Üşenmeyin,izleyin pişman olmıyıcaksınız);

http://www.anyoneeverything.com/moments.html?v=jNVPalNZD_I

 

Burası Cennet Olmalıydı

Burası cennet olmalı diye düşündü ve kendi kendine gülümsedi. Oraya yeni gelen birinin, cennet hakkında o anda bir yorum yapması kolay degildi.

'Marti Jonathan Livingston' Richard Bach

Fotoğraf: Merve İşeri

Post Scriptum: İlk katılımcı Merve İşeri'ye çok teşekkür ediyorum. Resimin üstüne tıklayıp büyütebilirsiniz.

Speaks For Itself

 Bir resim ancak bu kadar kendi kendine konuşabilir. Kucağımızı açtık, blogumuza alabildiğimiz kadar şu renkli şeylerden almaya çalışıcağız. Renkli şeylersiz komayın bizi.

The Biga Driver

 Blog'un ismini ve motto'muzu açıklıyabikmek adına; fikir babamız Sokrat'ın öğrencisi olan Platonun yazdığı diyalogların birinde anlatılan metaforik anlamlar taşıyan masallardan biri olan "kanatlı at arabası" masalına yüzeysel olarak değinmemiz gerekmektedir. Masalda; bir at arabacısı, biri siyah diğeri beyaz iki at, bir araba ve değerler skalası(bir çeşit piramit olarak düşünülebilir) bulunur. Sahibinin ecelinin kapıyı çalması sonucunda hapis edilmiş olduğu bedenden çıkmaya hak kazanan at arabası şeklinde simgelenen ruh idealar alemine ulaşır  ve değerler skalasına hayranlıkla bakmaya başlar. Platon'a göre fikirler kusursuzlardır ve dünyevi materyaller gibi aldatıcı değillerdir bu yüzden ruhun yani at arabasının idealar aleminde geçireceği zaman zarfı onun fikirlerle karşılaşması onları öğrenmesi ve zekasını geliştirmesi anlamına gelir; fakat bir sorun vardır siyah olan at aşşağıya doğru beyaz olan ise yukarıya doğru ilerlemek istemektedir işte burada at arabacısına yani "the biga driver"'ına büyük bir iş düşmektedir, iki atıda dengede tutmak zorundadır ki idealar aleminde kalabilsin. Atların çekişmesi sonucunda her zaman kazanan siyah attır ama bu çekişmenin siyah atın zaferiyle bitmesini geciktirecek olan etken at arabacısının yani l'auriga'nın işindeki başarısıdır. 

   Bu olayı kolay bir örnekle açıklıyabiliriz l'auriga'nın başarısına endeksli olarak, ruh idealar aleminde 1 dakika kalabilmişse siyah atın çekişmeyi kazanmasıyla birlikte yeniden hapis olacağı beden nispeten daha az aydınlanmış bir ruha sahip olacaktır ve hayatını sıradan bir insan olarak geçirip, iş gücünü sağlıyacaktır. 1 saatini idealar aleminde geçirmiş bir ruhun yeni gireceği beden ilk örneğe oranla daha zeki, bilgili ve çeşitli değerlere sahip bir insan olup sıradan bir birey olmanın ötesine geçmeyi başarmış olacaktır yani devletini koruyan değerli askerlerden biri olacaktır. İdealar aleminde 1 gün geçirmiş olan bir ruh ise diğer örneklerin hepsinden çok daha zeki, bilgili ve düşünmeye açık olacaktır ve o ruhun gireceği beden filozof olup sıradan insanları yönetmesi gereken birey olacaktır. 

  Yukarıdaki örneklerin de tam olarak anlanabilmesi için iki atın temsil ettiği şeyleri açıklamam gerekiyor: Siyah at yani çekişmede galip gelen at; seks, yemek, tutku gibi dünyevi özellikleri barındıran bireyleri temsil eder, bu bireyler zanaatkarlar ve tarım yapan insanlar olarak algılanabilirler. Beyaz at ise sadakat, onur, arkadaşlık ve cesaret gibi ruhani eğilimleri simgeler, bu bireyler ise askerler olarak tercüme edilebilirler.

 Bu öyküyü duyar duymaz insan l'auriga'sının idealar aleminde ne kadar başarılı olabileceğini tahmin etmeye çalışıyor. İşte motto'muz tam buradan doğuyor. Bir photo-blog'la bunun ne ilgisi var diye sorabilirsiniz size cevabım basit olacaktır: Bu ismi ve fikri daha dün felsefe dersinde öğrendiğim Platon'un "il mito della biga alata"'sından aldım çünkü bu blog da gündelik fotoğrafların ya da başka şeylerin paylaşılması ve konuşulmasını istiyorum...

 Umarım yeterince açıklayıcı olabilmişimdir, paylaşımlarınızı en yakın zamanda bekliyorum.

L'Auriga

 

Blog hayatına hiç yabancı sayılmam, yaklaşık bir buçuk yılı aşkın bir zamandır blogları takip ediyorum ve bir zamandır bu oluşum da kendime de bir yer edinmem gerektiğini düşünüyordum. Bu bağlamda bundan iki ay önce benim için bir hobi olmanın ötesine geçmiş futbol dünyası hakkında bir blog açtım. Ne yazık ki daha sonra futbol bloglarının(bazı istisnalar hariç) birbirinin kopyası olmasını farketmem ve kendilerini türk futbol basınının bir milyon ışık hızı ilerisinde görmelerinden(haklı da sayılırlar aslında bu görüşleri için) doğan egolarının yazdıkları ya da yazmaya çalıştıkları özgün içeriğin önüne geçmeye başladığını üzülürek farkettim ve bu konu hakkında çeşitli yazılar da okudum. Bende kendi blog'umun diğerlerinde pek farklı olmadığını farkettikten sonra futbol blogumda yazmaya son verdim. Şu an temelini attığım blog'da da farklı bir amaç güderek özgün bir içeriğe sahip olmayı hedefliyorum.

 

 İkinci sınıfa giderken evimize bana piano çalmayı öğretmeye gelen hocayı kovmamdan sonra sürekli bana uygun bir sanat dalı aramaya girişti çevremdekiler. Ben ise bu sanatı yakın bir geçmişte buldum. Kimilerine göre kestirmeden sanat sayılsaya da, fotoğrafçılık insana yeni bir şey katabilen yegane sanat dalları ve bilimlerden biridir benim gözümde. Bu ilgimden dolayı bir photo-blog açmaya yelteniyorum. Şu meşhur açılımlara bir tane de ben katmak istiyorum ve yapıyorum, evet hedef açılımı:

  

  İlk blog'umda hedeflediğim ya da hiç hedefliyemediğim amaçlardan ve benimsiyemediğim ideolojilerden uzak olarak bu blog bir paylaşım sitesi olacaktır, bir photo-blog olarak temelleri atılmıştır ama yayımlanması istenilen herhangi bir düşünce veya yazı blog kuralları çerçevesinde yayımlanacaktır. Amaç olabildiğince fotoğrafçılığa ilgi duyan insanların diğer ilgili kişilerle ürünlerini paylaşabilmeleridir. Belirli bir süre zarfına sabitlenmiş olarak çeşitli zamanlarda ödüllü fotoğraf yarışmaları düzenlenecektir. Bu blog'un fikir babası Sokrat dır keza kendisi, kendi kendini bir cahil olarak görmüş ve bu bağlamda olabildiğince çok araştırma yapmış, insanları dinlemiş ve demokratik bir sonuca ulaşmaya çalışmıştır, benden ondan edindiğim bu fikirle her an yeni bir şeyler görerek, araştırarak cahilliğimi gidermeye çalışıyorum ve sizi de katılımlarınızla bu olguya davet ediyorum. Yayımlanmasını istediğiniz ürününüz blog'un sağ üst köşesinde bulunan e-mail adresimden bana yollayarak yayımlatabilirsiniz. Umarım sağlıklı bir paylaşım yaşarız. Herkese iyi günler.

Post Scriptum: Blog'un isminin neleri temsil ettiğini yakın bir zamanda gelecek olan bir postla anlatacağım. O zamana kadar sağlıcakla kalın.