Bir cumartesi gününde saat olmuş 8:41, ben evdeyim. Hafif halsizlik, geçen geceden kalma yorgunluk, tüm gün evde oturup ders yapmanın verdiği uyukşukluk ile kombine olunca, zaten sağa sola gıcık olan ben daha bir içtenlikle gıcık oluyorum bazı şeylere. İşte bu postta beni gıcık eden hatta beni kendilerinden nefret ettiren o şeylerden bir tanesine değineceğim, buyrun;
Annelerin, teyzelerin, anneannelerin, babaannelerin, babaların, dayıların, amcaların, eniştelerin çay partilerinde, okul toplantılarında, otobüs durağında, bayramlarda seyranlarda bir tarafın kendi çocuklarını övüp diğer tarafın da kendilerine karşılık vermesi ile doğan sidik muhabbetine rahatsızlık verecek derecede sinir oluyorum. Bir örnekle daha çok açalım konuyu; konu dönüp dolaşıp çocuklara, yeğenlere, torunlara geldiğinde çenesi yukarıda bir kişilik çıkar ortaya şovuna başlar "bizimkide basketbol oynuyor, takımın kaptanı" aferim güzel evlat yetiştirmişsin diye geçiricez aklımızdan ama ona bile izin vermez o kişilik, şovunu yaptığı yetmemiş gibi birde sorar iğneleyici bir tonla "Sizinki spor yapıyormu?" burada biteriz biz, sanane ulan benimkinin sporundan sen yaptın yapacağını daha ne bana soruyosun? Benimde dilim var isteseydim anlatırdım heralde çocuğum sosyal ve sportif aktivitelerini teker teker biri sana oradan çıkıp "curling" yapıyor bizimki, acayip süpürgeci derse napıcaksın? Akşam girip bakarsın googledan curling ne diye. Ne meraklı milletiz kardeşim herkes kendi işine baksa, yemin ediyorum kalkınacak bu ülke, taksicisinden tut kalaycısına kadar millet işine, kendisine konsantre olacağına gidiyor başkalarının hayatını inceliyor. Madem çocuğun basket takımı kaptanı sen baksana kendi çocuğuna, nasıl destek olabilirsin çocuğa spor hayatında diye düşünsene ama olmaz! O illa ki soracak karşısındaki de bizimki spor yapmıyor blog yazıyor dese içi kıpır kıpır olacak, akşam kendisini ödüllendirecek, bir çikolata yiyecek zevkle, "neymiş blog yazarmış bizim ki basket takımı kaptanı be kaptan!" diyerekten. Böyle insanlara işte gıcık oluyorum Bruce Dickinson gibi sesim olsa bunların karşısına geçip sabaha kadar çığlık atardım ama yok işte bu yüzden bu insan tipini karateci çocuğumuza havale ediyoruz ve bir başka"Sevmiyoruz hatta gıcık oluyoruz" serisinde görüşmek üzere diyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder